به مناسبت روز مادر و روز زن
سیزده یا چهارده ساله بودم که معلم ادبیات فارسی مرا پای تخته فراخواند. هفتههای اول مهر ماه بود. قبل از آنکه حسب معمول درس بپرسد
گفت: غدیری! مادرت را دوست داری؟
- بله آقا.
- چرا دوستش داری؟
- چون برایم خیلی زحمت میکشد.
- مثلا چی؟
من هم با تمرکز شروع کردم به شمردن کارهایی که مادرم برایم انجام میدهد.
معلم حرفم را قطع کرد و جملهای گفت که به اندازه یک دوران میارزید: ”مادر، با ارزش است نه به خاطر زحماتی که برای ما میکشد یا کارهایی که برایمان میکند. مادر زیباست، دقیقاً به خاطر آنکه مادر است. ارزش مادر نه فقط برای رنجها و رنجها و رنجهای لحظه لحظهای که عمرش را ذره ذره آب میکند که مادر عین زیباییست، خودِ دوست داشتن است.“
***
” اگر حقیقت زن باشد چه خواهد شد؟ آیا این ظن نخواهد رفت كه فیلسوفان همگی تا بدانجا كه اهل جزمیت بودهاند، در كار زنان سخت خام بودهاند؟“ بیدلیل نبود که در روزگار کهن خدایان زن بودند، همچون خداوند آیین کهن شرق میانه، زروان که اراده خالص او اهورا مزدا را آفرید و تردیدش اهرمن را. به بیان دیگر، او بود که زندگی را با تمامیتش خلق کرد؛ آنچه امروز از دست رفته است.
لینک تلگرام:
https://t.me/shahabghadiri/110
لینک تلگرام:
https://t.me/shahabghadiri/110
No comments:
Post a Comment